تأثیر هالوپرایمینگ و هیدروپرایمینگ بر جوانه زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه ذرت رقم هیبرید sc۷۰۴ تحت تنش شوری و خشکی

این تحقیق به منظور بررسی عوامل مؤثر بر جوانه زنی، رشد و استقرار گیاهچه ذرت رقم هیبرید sc704 تحت شرایط تنش شوری و خشکی و تعیین بهترین تیمار پرایمینگ در شرایط تنش در تابستان 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا شد. این تحقیق در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار در دو بخش آزمایشگاه و گلدان اجرا گردید. فاکتور اول شامل سه سطح پرایمینگ (شاهد، نیترات پتاسیم و آب مقطر)، فاکتور دوم شامل دو سطح محلول های اسمزی (کلریدسدیم و پلی-اتیلن گلیکول) و فاکتور سوم شامل پنج سطح پتانسیل اسمزی (0، 3/0-، 6/0-، 9/0 - و 2/1- مگاپاسکال) بودند. در این تحقیق برخی از شاخص های مرتبط با ویگور بذر از قبیل درصد جوانه زنی، طول، وزن تر و وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و متوسط زمان لازم برای جوانه زنی اندازه گیری شدند. نتایج حاکی از تأخیر جوانه زنی در هر دو محلول کلریدسدیم و پلی اتیلن گلیکول بود. درصد جوانه زنی و هم چنین دیگر شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمار پرایمینگ و شرایط تنش ایجاد شده قرار گرفتند و دارای اختلاف معنی دار بودند. در شرایط آزمایشگاه بذور در تمام غلظت های محلول کلریدسدیم جوانه زدند، اما در پتانسیل اسمزی 2/1- مگاپاسکال ایجاد شده به وسیله پلی اتیلن گلیکول جوانه زنی مشاهده نشد. پرایمینگ بذر موجب بهبود جوانه زنی و رشد گیاهچه ها تحت تنش های شوری وخشکی شد. با توجه به نتایج مشاهده شده، در شرایط آزمایشگاه، تیمار هالوپرایمینگ و در گلخانه تیمار هیدروپرایمینگ، بهترین و مؤثرترین تیمار بود.